Rozdział II

Hej. Dzisiaj nowy rozdział. Miłego czytania :)

- Bruce zabierz Anne ma na dół. - zarządził Stark.

- Sokół, ty z Tonym zajmiecie się jetami. - odezwał się Kapitan. - Wdowa i ja będziemy bronić cywilów.

- Tak jest. - Sokół zasalutował, rozłożył skrzydła i wyleciał przez taras.

Pozostali ruszyli do windy. Natasha i Steve wysiedli na parterze. Carter, Banner i Stark zjechali pod ziemię. Gdy drzwi windy znów się otworzyły, Tony ruszył prosto do zbrojowni, a pozostała dwójka do pobliskiego laboratorium.

Po wydarzeniach sprzed roku, Stark zbudował nową zbroję. Była czerwono-złota tak jak Mark 3, ale zewnętrzny wygląd to wszystko, co łączyło Mark 44 ze starym modelem. Nowy pancerz zrobiony był ze stopu tytanu, złota i wibranium, które Tony kupił od króla Wakandy, po tym jak Avengersi udaremnili przemyt tego kruszca do Stanów. Stark dodał także drugie źródło zasilania: pierwsze znajdowało w napierśniku, drugie zostało ukryte z tyłu hełmu, osłaniała je metalowa płytka. Zbroja miała tryb podwodny, oraz kosmiczny (zbiornik tlenowy wystarczał na 3 godziny, a był niewidoczny). Tony ulepszył tryb kamuflażu i rozpraszanie wsteczne. Poprawił także prędkość lotu, pancerz wyciągał do 10 Macha, a po wyjściu z atmosfery nawet więcej. Uzbrojenie też uległo zmianie: repulsory zostały wzmocnione oraz wyposażone w opcję sonicznego ataku, laser był zasilany bezpośrednio z reaktora (mocy wystarczało na 2 godziny), pojawiły się rakiety zamrażające, dymne i wiele innych…

Stark szybko założył zbroję i dołączył do pozostałych. Gdy wyszedł na ulicę, zobaczył Sokoła latającego w pobliżu jetów, oraz Kapitana i Wdowę robiących wszystko, aby ochronić cywilów.

Iron Man dołączył do Sama.

- Musimy je stąd odciągnąć, zanim przebiją się przez barierę energetyczną wieży… - powiedział, strzelając do jednej z atakujących maszyn, ładunek odbił się od niej i rozproszył w powietrzu. -…albo, co gorsza zaatakują ludzi na dole.

- Tylko jak je powstrzymamy? - zapytał Sokół, także oddając kilka strzałów w stronę wroga.

- Jeszcze nie wiem. - odparł Tony. - Ale na razie… Uważaj! - pociągnął go w górę, bo jeden z jetów ich zaatakował. - No, wreszcie nas zauważyli. - dodał, gdy pozostałe maszyny przeniosły na nich ostrzał. - To zagramy w berka. - uśmiechnął się pod maską i ruszył w górę.

Sam leciał za nim. Wszystkie samoloty rzuciły się w pościg. Iron Man co chwilę się odwracał i strzelał z repulsorów, to jednak nie wiele dawało.

- Mam pomysł. - odezwał się nagle. - Rozdzielimy się. Leć nad East River…

Ruszyli w przeciwne strony. Tak jak przewidział Stark, maszyny także podzieliły się na dwie grupy. Gdy byli już nad rzeką, Tony skierował się wprost na Sokoła.

- Chyba wiem co chcesz zrobić… - usłyszał Sama w komunikatorze. - …i nie podoba mi się to.

Stark puścił tę uwagę mimo uszu. - W górę na trzy. - powiedział. - Raz… - bohaterów dzieliło 200m - Dwa… - 100m - Trzy! - o mało co się nie zderzyli, podrywając lot w górę, ale zadziałało.

Jety nie były tak zwinne i rozbiły się. Wybuch był na tyle silny, że odrzucił Sokoła i Iron Mana w tył, na szczęście udało im się ustabilizować lot zanim uderzyli w ziemię. Szczątki maszyn opadły do rzeki.

- Dobra robota. - powiedział Stark.

Wdowa i Kapitan wybiegli z wieży. Na ulicy wybuchła panika. Ludzie rozbiegali się we wszystkie strony. Nad ich głowami latały jety i ostrzeliwały AvengersTower, które było otoczone barierą energetyczną. Gdzieś w górze był także Sokół, próbował powstrzymać atakujące maszyny.

Natasha i Steve zaczęli kierować ludzi z dala od walczących. Po chwili pojawił się Iron Man. Razem z Samem odciągnęli jety z dala od ulicy. Jedna z maszyn zahaczyła skrzydłem o billboard. Reklama zaczęła się niebezpiecznie chwiać, aż w końcu spadła. Na dole stała mała dziewczynka. Płakała i ściskała różowego, pluszowego królika. Kapitan ruszył w jej stronę. Porwał dziecko na ręce i zabrał stamtąd w ostatniej chwili, bo tam gdzie stała, leżały teraz resztki zniszczonego billboardu.

Podbiegła do nich jakaś kobieta.

- Dziękuję ci. - powiedziała do Steve’a, zabierając dziecko. - Uratowałeś moją córeczkę.

Banner włączył zabezpieczenia wieży i opadł na fotel na kółkach. Anne stała przy wejściu do laboratorium.

- Co się dzieje na zewnątrz? - zapytała, wchodząc do pomieszczenia.

 - Zaraz zobaczymy… - odparł Bruce.

Sięgnął po myszkę od komputera, kliknął kilka razy i na ekranie pojawili się walczący Avengers.

Anne usiadła koło Bannera i zaczęła się przyglądać się nagraniu. Bruce był niespokojny.

- Co jest? - Anne spojrzała na niego.

- Chciałbym im pomóc - odparł. - Ale jeśli stracę nad „nim” kontrolę, mogę bardziej zaszkodzić…

Carter milczała przez chwilę. Nagle przyszedł jej do łowy pewien pomysł.

- Boisz się utraty kontroli nad Hulkiem… - zaczęła. - A gdybyś już nie musiał się bać?

- Nie rozumiem - Banner podniósł na nią oczy.

- Myślę, że jeśli wprowadzę odpowiednie dane do mojej maszyny, będę mogła „wyleczyć cię” z Hulka. Oczywiście, jeśli będziesz tego chciał.

Bruce nie wiedział co powiedzieć. Od dawna pracował nad lekarstwem. Teraz, być może, będzie mógł pozbyć się Hulka na zawsze. Nie będzie się obawiał kontaktów z ludźmi…

- Myślisz, że to możliwe? - zapytał.

- Chyba tak - odparła. - Moje urządzenie zostało stworzone, aby naprawiać defekty genetyczne. Wyniki prób były bardzo obiecujące…

Banner spojrzał na ekran. Jety zniknęły.

- Chyba już koniec - zmienił temat. - Chodźmy na górę.

Wyszli z laboratorium i wsiedli do windy. Na parterze weszli do niej pozostali Avengersi.

- Po nich. - powiedział Tony.

- Ale wkrótce wrócą. - dodał Kapitan.

Stark zwrócił się do Anne.

- Myślę, że powinnaś tu zostać - oznajmił - Przynajmniej na razie.

 - Ale moja praca… - zaczęła.

- Tu też możesz pracować. - przerwał jej Tony. - W tym budynku jest 10 pięter laboratoriów. Znajdę dla ciebie jakąś pracownię. - uśmiechnął się.

Zatrzymał windę na piątym piętrze. Wysiał i skinął na Anne. Ta ruszyła za nim. Reszta pojechała na górę.

Stark zatrzymał się przed drzwiami z tabliczką „Laboratorium nr 20”, otworzył je. Oczom Anne ukazało się najwspanialsze laboratorium, jakie kiedykolwiek widziała. Było tam wszystko.

- Może być? - zapytał Tony.

- Jest świetne. - odparła z zachwytem.

- Nie widziałaś mojego. - uśmiechnął się Stark. - Twoje urządzenie już tu jest…

- Tylko jednostka główna - odezwała się kobieta. - Komora niezbędna do przeprowadzenia zabiegu została w mojej starej pracowni.

- Myślę, że już jej tam nie ma. - odparł Tony. - AIM na pewno ją zabrało. Jesteś w stanie ją odbudować?

- Jeśli będę miała wszystkie części, to tak. - stwierdziła.

- Prześlij mi potem listę. - powiedział. - A właśnie, przestawiłem tu zabezpieczenia. Tylko ty i ja możemy wejść do tego laboratorium. A teraz pokażę ci twój pokój.

Wjechali na przedostatnie piętro, jednak zamiast wejść do salony, wyszli z drugiej strony. Szli korytarzem.

- To jest pokój Kapitana. - Tony wskazywał na kolejne drzwi. - To Wdowy, Ten Bruce’a, a ten Sokoła. - doszli do końca korytarza. - Tutaj zamieszkasz ty.

Stark otworzył drzwi. Pomieszczenie było ładnie urządzone. Anne weszła do środka. Nagle poczuła się strasznie zmęczona. Słońce jeszcze nie zaszło, a ona nie miała siły się ruszyć. Stała na środku pokoju.

- Wracam do salonu. - powiedział Tony, wychodzą z pomieszczenia i zamykając drzwi.

- Tony, o co tu chodzi? - zapytał Kapitan, gdy mężczyzna zjawił się w salonie. - Kim ona jest, bo nie uwierzę, że to córka jakiejś znajomej…

Stark westchnął głęboko.

- To moja siostra - powiedział.