Rozdział XI

Hej. Sorki, że tak długo nic nie dodawałam, ale Święta itd. Mam nadzieję, że za bardzo się na mnie nie gniewacie :) A teraz zapraszam na nowy rozdział. Miłego czytania

Wkrótce dotarli nad East River. W jecie był sprzęt do nurkowania. Banner założył kombinezon i wziął narzędzia. Wdowa zawiesiła maszynę tuż nad wodą, tam gdzie miał się znajdować reaktor.

- Masz zapas powietrza na godzinę. – odezwała się do Bruce’a.

- Starczyłoby dziesięć minut, potem… - urwał.

Natasha wiedziała co potem. Albo Banner usunie rdzeń i wszystko wyłączy, albo dojdzie do wybuchu.

Wdowa otworzyła rampę jeta.

- Powodzenia – zdążyła jeszcze powiedzieć kobieta, zanim Bruce zniknął pod powierzchnią rzeki.

Było ciemno. Na szczęście skafander miał wbudowany noktowizor. Banner go włączył. Dosyć szybko znalazł reaktor, mimo to zostało niewiele czasu.

- Masz go? – usłyszał w słuchawce głos Wdowy.

- Tak, ale teraz ta trudniejsza część. – odparł, wyjmując jedno z narzędzi.

Zdjął pokrywę zabezpieczającą, odsłaniając rdzeń.

Powinien być bardzo ostrożny, ale nie było na to czasu. Reaktor mógł wybuchnąć w każdej chwili. Banner wyjął szczypce. Szybkim ruchem wyszarpnął rdzeń. W tym momencie w wodzie rozeszło się wyładowanie elektryczne. Kostium do nurkowania okazał się zbyt słabym izolatorem. Prąd przeszył Bruce’a.

Wdowa wylądowała na brzegu Rikers Island. Czekała, aż Banner się wynurzy. Nagle usłyszała donośny plusk. W niebo wzleciał jakiś kształt. Wylądował tuż obok jeta. Natasha od razu zrozumiała co się dzieje. Hulk. Szybko poderwała maszynę w górę. Olbrzym nie zwrócił na to uwagi, zaczął miotać się po nabrzeżu. Niszczył wszystko, co tam było. Wdowa wiedziała, że jeśli go tu nie zatrzyma lub nie uspokoi, Hulk wkrótce dotrze do centrum Manhattanu.

Musiała być ostrożna, aby jeszcze bardziej nie rozzłościć zielonego olbrzyma. Postanowiła zrezygnować z używania jeta. Wylądowała kilkaset metrów od Hulka. Zanim wysiadła, wyjęła jeszcze komunikator.

- Mam kłopoty z Bannerem, gdzie jesteście? – próbowała się połączyć z którymkolwiek Avengerem, ale nikt nie odpowiadał.

- Chwilowo… jestem… zajęty… - z urządzenia dobiegał urywany głos Steve’a.

- W mieście jest niezła rozróba – tym razem odezwał się Sokół.

- Jakoś sobie poradzę. – rzuciła do nich Wdowa.

Zrezygnowana wyłączyła komunikator. Hulk nadal był zajęty demolowaniem wszystkiego, co mu wpadło w ręce. Natasha wyjęła drugi komunikator. Ten miał orła na obudowie. Ustawiła linię alarmową S.H.I.E.L.D. i napisała:

„Zamieszki na Manhattanie. Hulk na Rikers Island. C.W.”

Wysłała wiadomość i schowała urządzenie.

Wdowa podeszła do Anne, która do tej pory siedziała cicho z tyłu jeta. Natasha wyjęła kajdanki i przykuła ją do zaczepu, na którym wcześniej wisiał spadochron.

- Zostań tu. – rzuciła.

Wysiadła z jeta, zostawiając go gotowego do startu, tak na wszelki wypadek. Większość broni zostawiła w maszynie (poza zasięgiem Anne), na Hulka i tak by nie zadziała, a mogłaby go rozzłościć.

Dopiero teraz zauważyła, że od miasta nie bije światło. Musiało być gorzej niż myślała. Miała nadzieję, że pozostali sobie poradzą.

Zaczęła powoli zbliżać się do Hulka, który należał do bardzo wąskiego grona osób, rzeczy i sytuacji, które ją przerażały. Miała uniesione ręce, aby pokazać mu, że nie ma żadnej broni. On nie zwracał na nią uwagi. Natasha znajdowała się kilkadziesiąt metrów od zielonego olbrzyma, gdy ten się odwrócił. Przez chwilę patrzyli na siebie w kompletnym bezruchu. Potem wszystko zaczęło dziać się jednocześnie.

Wdowie wypadł komunikator. Hulk ryknął i w jednej chwili znalazł się przy niej. Złapał ją w pasie. Próbowała się wyrwać, ale to było na nic. Zielony olbrzym jednym szybkim ruchem wyrzucił Natashę w powietrze. Kobieta upadła na ziemię kilkanaście metrów dalej, uderzając głową w kamień.

Na ulicach miasta roiło się od oddziałów A.I.M.. Kapitan, Thor i Sokół walczyli z nimi, ale wrodzy agenci byli za bardzo rozproszeni po całym Manhattanie. Bohaterów było tylko trzech i choć się rozdzielili, nie mieli szans skutecznie odpierać ataków.

Kapitan walczył na Times Square. Był tam jeden z oddziałów A.I.M. Steve w ostatniej chwili zasłonił się przed kulami. Z trzech stron zaczęli się do niego zbliżać wrogowie, w tym momencie usłyszał wezwanie Wdowy.

- Mam kłopoty z Bannerem, gdzie jesteście?

Agenci go otoczyli. Sytuacja nie była ciekawa. Udało mu się powalić jednego, ale pozostali nie pozostawali dłużni.

- Chwilowo… – zaczął odpowiadać, ale musiał się zasłonić przed atakiem. – jestem… – odparował cios. – zajęty… - zakończył, powalając ostatniego wroga.

Wtedy zauważył, że w jednym z pobliskich sklepów zostało uwięzionych kilku ludzi. Bilbord, który spadł z jakiegoś budynku, zablokował drzwi. Do sklepu zbliżali się agenci A.I.M. Kapitan ruszył w tamtą stronę.

- W mieście jest niezła rozróba.

- Jakoś sobie poradzę.

Usłyszał jeszcze krótką wymianę zdań między Sokołem a Wdową.

Thor pozostał w pobliżu AvengersTower. Chciał mieć pewność, że Katrina i Jane są bezpieczne. Na tej ulicy było najwięcej wrogich agentów, wszyscy chcieli się dostać do wieży.

Thor początkowo walczył wręcz, powalając Mjolnirem kolejnych „pszczelarzy” A.I.M., ale wrogowie nadciągali ze wszystkich stron. Było ich zbyt wielu, dlatego Gromowładny uniósł młot i przywołał pioruny. Był tak pogrążony w ferworze walki, że nie usłyszał Wezwania Wdowy.

Sokół właśnie skończył rozmawiać z Natashą. Leciał nad miastem, gdy zauważył grupkę ludzi uciekających przed oddziałem A.I.M. Zanurkował. W ostatniej chwili zrobił zwrot, bo pod nim pojawił się jet. Nie zwracając uwagi na maszynę, pikował w dół. Ogrodził wrogich agentów od cywili. Tamci zaczęli do niego strzelać, on nie pozostawał im dłużny. W tym momencie Sokół usłyszał wystrzał za swoimi plecami. Odruchowo zrobił unik ku ziemi, choć pocisk bez trudu by go minął. Gdy się podniósł, zobaczył, że wszyscy napastnicy leżą na asfalcie. Jet wylądował na ulicy. Sam dopiero teraz zauważył białego orła na skrzydle maszyny. Ze środka wysiadło kilka osób. Sokół rozpoznał tylko Skye i Coulsona, pozostałych widział po raz pierwszy.

- Dzięki za pomoc – rzucił w ich stronę. - S.H.I.E.L.D. znowu w akcji?

- Tak jakby. – odparł Phil. – To agenci Morse i Hunter – wskazał na parę, która stała nieco z tyłu i się o coś kłóciła. – Skye już znasz – Sam kiwnął głową. – W jecie czeka agent Triplett, a nad miastem krąży samolot z czwórką agentów.

- Trochę mało… - ale nie zdążył dokończyć, bo w tym momencie na ulicy pojawił się kolejny oddział A.I.M.

Wdowa leżała nieruchomo na ziemi. Bruce do niej podbiegł.

„Co ja zrobiłem?” przemknęło mu przez głowę.

Ukląkł przy kobiecie. Delikatnie potrząsnął jej ramieniem, ponieważ bał się, że ma uszkodzony kręgosłup.

- Natasha, słyszysz mnie?

Kobieta jęknęła.

- Nie krzycz tak, głowa strasznie mnie boli. – szepnęła, nie otwierając oczu.

Banner odetchnął z ulgą. Jeszcze nie wiedział, w jakim stanie jest Wdowa, ale przynajmniej żyła.

Kobieta otworzyła oczy i zaczęła się podnosić.

- Nie ruszaj się. – powiedział Bruce. – Możesz mieć uszkodzony kręgosłup.

- Co się stało? – zapytała Natasha, wracając do poprzedniej pozycji.

- Nic nie pamiętasz? – zdziwił się Banner.

- Miało dojść do wybuchu. – Wdowa znów się poruszyła.

- Reaktor wyłączony. – uspokoił ją mężczyzna.

Natasha usiadła, nie było sensu próbować ją znów położyć. Kobieta dotknęła tyłu głowy. Spojrzała na palce, były zbroczone krwią.

- Co się stało? – zapytała znów, spoglądając na Bruce’a.

- Przy wyjmowaniu rdzenia… - zaczął niepewnie mężczyzna. – doszło do wyładowania i …

- Rozumiem. – przerwała mu Wdowa. Domyśliła się, że chodziło o Hulka.

- Przepraszam. – powiedział cicho Banner.

- To nie twoja wina. – cały czas przyglądała się mężczyźnie. – Długo byłam nieprzytomna? – zapytała nagle.

- Może kilka minut. – odparł Bruce.

- Musimy wrócić do miasta. – powiedziała kobieta. – Tam dzieje się coś bardzo złego.

Banner spojrzał przelotnie na Nowy Jork.

 - Światła…

- Zgasły jakiś czas temu – przerwała mu znów Wdowa. – Musimy tam lecieć.

- Nie możesz pilotować. – zaprotestował Bruce. – Możesz mieć wstrząśnienie mózgu.

- Nic mi nie jest. – odparła Natasha i zaczęła wstawać.

Zakręciło jej się w głowie i gdyby Banner szybko jej nie podtrzymał, upadłaby znów na ziemię.

- Wszystko w porządku? – zapytał, wyraźnie zdenerwowany, a może przestraszony?

- Tak, już dob… - nie zdążyła dokończyć. Odwróciła się od mężczyzny i zwymiotowała. Otarła usta wierzchem dłoni. – Okropność. – skrzywiła się z niesmakiem.

- Nadal uważasz, że nic ci nie jest? - zapytał Bruce, przyglądając się jej.

- To nieważne – Wdowa machnęła ręką, stała już samodzielnie. – Musimy dostać się do miasta i dowiedzieć co tam się dzieje.

 - Powinnaś leżeć – odezwał się Banner, ale widząc minę kobiety wiedział już, że nic nie wskóra. – Dobrze – powiedział. – W takim razie wracajmy do jeta.

- Wreszcie mówisz do rzeczy. – Natasha ruszyła w stronę maszyny. Nie czuła się dobrze, ale teraz to nie było ważne.

Kobieta spojrzała na miejsce, gdzie zostawiła Anne. Nie było jej tam. Kajdanki, nadal zapięte, zwisały z zaczepu na spadochron, a niżej leżało coś dziwnego. Wdowa schyliła się, aby sprawdzić co to. Kobieta trzymała w rękach nanomaskę*.

* nanomaska – urządzenie umożliwiające przybranie wyglądu i głosu dowolnej osoby. Pojawia się w odcinku „Twarzą w twarz z wrogiem” sezon 2 „Agenci T.A.R.C.Z.Y.”