Rozdział I

A o to i pierwszy rozdział drugiego opowiadania. Miłego czytania :)

Dzień był ciepły i słoneczny. Wiatr delikatnie wiał. Oni byli na cmentarzu, stali nad grobem dyrektora T.A.R.C.Z.A.

- Jakby ktoś mnie szukał, to jestem tu. – powiedział Fury i odszedł.

W tym momencie do Kapitana i Sokoła podeszła Wdowa. W ręce trzymała jakąś teczkę.

- To, o co prosiłeś – powiedziała, podając ją Steve’owi.

- Dziękuję, ale to musi poczekać – wziął od niej teczkę. - T.A.R.C.Z.A. przestała istnieć, ale coś mi mówi, że Hydra ma jeszcze ukryte jednostki, gotowe w każdej chwili zaatakować. Szczególnie teraz, kiedy świat został pozbawiony ochrony. Musimy znów zebrać drużynę.

- Nie wiem czy ci się uda – powiedziała sceptycznie Natasha. – Stark nie używał zbroi od „wypadku”. Banner wrócił do Kalkuty. Thor wprawdzie jest na Ziemi, ale nie sądzę, żeby chciał się angażować, ma teraz inne sprawy na głowie. A Hawkeye gdzieś zniknął…

- Nie rozumiesz – przerwał jej Kapitan. – Mnie nie obchodzi czy oni chcą… Teraz, gdy T.A.R.C.Z.A. jest w rozsypce, a Hydra szykuje swe szeregi…

- Nie wiesz tego na pewno – wtrąciła kobieta.

- Wiem – uciął – Walczyłem już z nimi wcześniej. Nie bez powodu mają taką nazwę, Gdy odetniesz jedną głowę, na jej miejsce odrastają dwie nowe. A my jesteśmy jedyną linią obrony, musimy stawić im opór. Jako bohaterowie mamy obowiązek bronić zwykłych ludzi, nie ważne czy przed najazdem z kosmosu, czy odrodzeniem organizacji przestępczej…

Chyba nie chcesz, żeby Hydra przejęła władzę?

- Masz rację – zgodziła się Wdowa – W takim razie musimy ich zwerbować.

- Tak… - zaczął Kapitan – Myślę, że najlepiej będzie się rozdzielić. Sam pomożesz nam? – zwrócił się do Sokoła, który stał obok.

- Oczywiście. – odpowiedział tamten.

- W takim razie zawiadomisz do Thora…

- Naprawdę chcesz go do niego wysłać? – przerwała mu Natasha.

- Tak – odparł spokojnie. – Pomyśl, Hawkeye’a nie znajdzie, Tony’ego nie przekona, a do Bruce’a samego nie wysłałbym nawet doświadczonego żołnierza…

- Rozumiem. – wtrąciła Wdowa.

- Dlatego ty pójdziesz do Clinta, Sam do Thora, ja do Starka, a Bannera…

- Dobrze – powiedziała kobieta. – Idę załatwić sobie jeta i spróbuję odnaleźć naszego łucznika.

- Skąd ty… - zaczął Kapitan, ale Natashy już nie było.

Rozejrzał się.

- W takim razie – Steve zwrócił się do Sokoła – jedziemy do Tony’ego. Do Nowego Jorku.

Ruszyli w drogę, Sam prowadził.

- Kapitanie, a właściwie gdzie jest Thor? – zapytał.

- W Nowym Meksyku. Wyślę ci dokładne współrzędne. Ale najpierw pożyczymy jet od Starka. Gdy już spotkasz się z Thorem, to powiedz mu, że ja cię przysłałem i wyjaśnij sytuację. On pewnie nic nie wie o upadku T.A.R.C.Z.A.

- Dobrze – wjechali na autostradę. – A co z moimi skrzydłami?

Zbroja Sokoła leżała w bagażniku. Była zniszczona. Jedno skrzydło zostało zupełnie wyrwane. Stało się to podczas walki z Zimowym Żołnierzem.

- Myślę, że Tony zgodzi się je naprawić – odparł Kapitan.

W końcu dojechali na miejsce. Wieża wyglądała jeszcze bardziej okazale niż przedtem. Zaparkowali i podeszli do drzwi. Były zamknięte.

- Witaj, Kapitanie. – odezwał się J.A.R.V.I.S. – Kim jest twój towarzysz?

- Sam Wilson – przedstawił się Sokół.

- Były żołnierz. Od niedawna znany jako Falcon – powiedział komputer.

- Skąd on to… - zaczął Sam.

- Rozpoznanie zakończone. Możecie wejść. – drzwi otworzyły się.

Weszli do środka. Steve odwrócił się.

- J.A.R.V.I.S., Tony jest w wieży? – zapytał.

- Pan Stark jest na najwyższym piętrze – odparł komputer. – Razem z panną Potts.

- Dziękuję.

Poszli do windy. Minęli recepcjonistkę, której przedstawili cel wizyty. Po chwili znaleźli się na górze. Tony czekał na nich przy drzwiach windy.

- Co cię tu sprowadza, Kapitanie? – zapytał.

Weszli do salonu. Był zupełnie inaczej urządzony, choć jego dużą część nadal zajmował barek.

- Mam do ciebie prośbę. – zaczął Steve, gdy usiedli na kanapie, Stark zajął fotel naprzeciwko.

- Słucham uważnie. – powiedział.

- Reaktywuję drużynę i… - Tony już otwierał usta, żeby coś powiedzieć, ale Kapitan nie dał mu na to szansy. – potrzebujemy jeta – dodał szybko.

Stark podszedł do barki, wyjął coś z szuflady i rzuciła do Steve’a.

- Maszyna jest na dachu.

- Świetnie – Kapitan podał kluczyki Sokołowi.

Tony spojrzał na przybysza.

- Przedstawisz mi swojego przyjaciela? – zapytał, znów siadając w fotelu.

- To jest Sam Wilson, pomagał nam w walce z Hydrą. – wyjaśnił Steve.

- Dokąd lecisz, Sam?

- Kapitanie, mogę już ruszać – Sokół całkowicie zignorował pytanie Starka, wstał.

- Tak. – odparł Steve – Dane masz na komórce.

Sam wyszedł pokoju. Gdy tylko drzwi się zamknęły, Tony wstał. Przeszedł przez pokój, oparł się o bar i założył ręce na piersi.

- No zaczynaj – mruknął.

- Co? – Kapitan podszedł do niego.

- Swoją przemowę, w której będziesz mnie próbował przekonać do powrotu do Avengers… do Iron Mana – odparł Stark. – Przecież po to tu przyszedłeś?

- Masz rację – powiedział Steve – Wiesz o tym, że T.A.R.C.Z.A. upadła, że w jej strukturach wiele lat temu ukryła się Hydra, a teraz znów się ujawniła. Nie dopuściliśmy do wprowadzenia w życie planu „Visia”, ale to nie była ich jedyna broń. Hydra nigdy nie stawia wszystkiego na jedną kartę. – Widząc minę Tony’ego zaczął wyjaśniać – Moim zdaniem jednostki w T.A.R.C.Z.A. nie były jedynymi oddziałami. Myślę, że Hydra teraz szykuje się do kolejnego, większego, ataku.

- Może tak, a może nie – stwierdził Stark. – To sprawa dla superbohaterów, a ja już nie jestem jednym z nich.

- Jesteś. – powiedział spokojnie Kapitan – Byłeś nim zawsze…

- Odkąd zbudowałem zbroję… - zaczął Tony, ale Steve nie pozwolił mu dokończyć.

- Nie, byłeś nim od zawsze – powiedział. – Tony, to ty jesteś bohaterem, a nie Iron Man. Zbroja nie czyni cię lepszym człowiekiem, to jest w tobie. Mógłbyś mieć milion pancerzy, zamknięte w jakiejś pracowni, stały by i się kurzyły. Ty jednak postanowiłeś pomagać ludziom, naprawiać zło.

- Nie jestem bohaterem – odparł Stark – Jak sam mówiłeś: robię wszystko, żeby dobrze wypaść. Szukam taniego poklasku. Narażałem Pepper… Ale z tym już koniec.

- A co z lu… - zaczął Kapitan.

- Dość! – uciął ostro Stark – Nie mam zamiaru wracać do Avengers.

Steve zawsze wiedział, kiedy był na straconej pozycji. I teraz tak było.

- Czy mogę cię jeszcze o coś poprosić? – zapytał.

- Zależy, o co? - odpowiedział zimno Stark.

Sam używał mechanicznych skrzydeł, ale zostały one zniszczone. Naprawiłbyś je?

Tony chwilę milczał.

- Pokaż mi je – powiedział w końcu.